BOEKeen 1929 – 1949

BOEKeen 1929 - 1949

BOEKeen 1929 – 1949

BOEKeen 1929-1949 is het eerste resultaat van zijn zoektocht naar de herinneringen en documenten van zijn privéleven. Die zoektocht bleek een onthullend en soms emotioneel hèrleven, of met andere woorden: een herbeleven van zijn leven. Het gezegde ‘De mens leeft maar eens’ gaat – althans in zijn geval – niet op.
Dat zijn hèrleven vaak lastige vragen oproept, die niet eenvoudig kunnen worden beantwoord, wordt snel duidelijk. De lezer mag zelf zijn conclusies trekken. Waarom zijn in BOEKeen vragen open gelaten? De werkelijkheid van tòen moet zo dicht mogelijk worden benaderd; verfraaiingen achteraf zijn niet toegestaan. Het gaat om ‘facts’ en niet om ‘fiction’. En althans in dit opzicht is er dan toch een overeenkomst tussen zijn “Organisatie van de Informatie-verzorging” en BOEKeen.
  • Woord vooraf
  • Het jaar 1940
  • Foto’s
  • Bestel de publicatie BOEKeen

Woord vooraf

Naarmate je ouder wordt, wordt je verleden langer.
En onoverzichtelijker.
Naarmate je ouder wordt, ga je jezelf meer en meer afvragen:
Wàt deed ik destijds, en: Wàarom deed ik dat toen.

Ik ben daarom afgedaald in mijn (a)sociale verleden om de vele ups & downs terug te vinden; en ging me verbazen en vaak ook schamen.
Het resultaat van mijn zoektocht is geen morele les geworden, maar wel de sensatie van: Twéé keer te kunnen leven. […]

W.H.

Ter inleiding

1. Hoe was het leven van een stadsjongen van jaargang 1929, het jaar van de Great Crash op de beurs van New York, het jaar ook dat de Nieuwe Maas te Rotterdam was dichtgevroren? Hoe leefde hij gedurende de Hongerwinter van 1944/´45?
Herinneringen en documenten inzake een leven dat vaak een gevecht was met de naaste omgeving. Mooi, maar soms ook niet mooi. Dat leven beschrijven, dat tijdsbeeld vastleggen , is zijn laatste gevecht. Boeiend, al was het alleen al wanneer uit opduikende tijdsdocumenten blijkt dat de herinnering niet juist is…

2. Abram de Swaan in zijn Woord Vooraf voor het boekje De geschiedenis van Norbert Elias: “Elias is ervan ove rtuigd dat het de socioloog niet past stelling te nemen in de controverses van de dag, maar dat het zijn taak is te overzien, te beschrijven, te duiden en te verklaren binnen de maatschappelijke constellatie wa a rin zij zich voordoen. Die overtuiging belijdt hij met zoveel woorden in dit boekje. En ten slotte: zoals hij ook schrijft in zijn notities, hij heeft een grondige afkeer van zelfbedrog. Hij is ook wa rs van alle pose. Iemand die de mensen kent en zichzelf met hen,beseft dat men van zichzelf al niet alles weten wil,laat staan dat men tegenover anderen,en nog wel in druk, zich zelf geheel en al zou willen etaleren met alle indiscretie jegens derden die daarbij onvermijdelijk is”.
Deze typering wil ik graag als uitgangspunt nemen: geen zelfbedrog, geen pose. Daarbij wil ik, als volgende generatie, toch nog een stap verder gaan. Wèl mezelf geheel en al etaleren, mèt de onve rmijdelijke indiscreties jegens derden. De lezer moge beoordelen in hoeverre dat gelukt is; de in diskrediet gebrachte derden vraag ik om vergiffenis.

3. (8 september 2001) Ik lees een klein, verfijnd biografisch boekje van Gillian Rose: Love’s Work. (Nog nimmer een Engels boek gelezen met zo vele mij tot dusver onbekende woorden). Ik neem niet haar motto over, hoewel dat bijzonder krachtig is: “Keep your mind in hell, and despair not” (Staretz Silouan 1866-1938). Ik geloof niet aan hel of hemel.
Wèl neem ik van haar over de door haar geciteerde begintekst uit My past and thoughts van Alexander Herzen:“Who is entitled to write his reminiscences?– Everyone – Because no one is obliged to read them. In order to write one’s reminiscences it is not at all necessary to be a great man, nor a notorious criminal, nor a celebrated artist,nor a statesman – it is quite enough to be simply a human being, to have something to tell, and not merely the desire to tell it but at least have some little ability to do so. Every life is interesting; if not the personality, then the environment, the country are interesting, the life itself is interesting. Man likes to enter into another existence, he likes to touch the subtlest fibres of another’s heart,and to listen to its beating … he compares, he checks it by his own, he seeks for himself confirmation, sympathy, justification…”.

4. Maar er is nog zoveel meer moois te citeren.Viktor Klemperer (p. 571 in één van zijn vele delen memoires): “Nur Leben sammeln. Immer sammlen. Eindrücke,Wissen, Lektüre, Gesehenes, alles. Und nicht fragen wozu u. warum. Ob ein Buch daraus wird, oder Memoires, oder gar nichts….” .